موضوع:یادخدا
بىترديد، انسان در حيات اجتماعى خويش از عوامل متعددى تأثير مىپذيرد و خود نيز در يك تعامل پيوسته با آنها بر محيط پيرامون خويش اثر مىگذارد؛ به گونهاى كه در درياى موّاج محيط، گاهى به تلاطم مىافتد و تحت تأثير موجهاى سنگين قرار مىگيرد؛ حركت مىكند و گاهى از حركت باز مىايستد؛ گاه نظاره مىكند، به عقب برمىگردد يا به جلو مىرود؛ گاهى نگران و ملول است و آرامش قلبى ندارد و به آينده اميدوار نيست. گاهى نيز نورانى و با نشاط است و با اطمينان خاطر، وظايف انسانى خود را انجام مىدهد.
انسانها به طور طبيعى، افزون بر تأثيرپذيرىهاى پيرامونى، از باورها و عملكردهاى خود نيز تأثير مىپذيرند. در واقع، انگيزههاى درونى، به باورهاى درونى و واكنشهاى افراد وابسته است. از اين رو، برخى افراد با انگيزهاى بسيار قوى در حيات بشرى خود فعاليت مىكنند و بعضى، نشاط و شادابى كمترى دارند و بيشتر گرفتار نگرانى هستند.
در ميان آموزههاى دينى، عبادت و ذكر خدا از جايگاه ويژهاى برخوردار است و در ايجاد بهداشت روانى و آرامش روانى افراد نقش اساسى دارد؛ چنانكه بعضى از بزرگان فرمودهاند: تا زمانى كه سلامت و بهنجارى اعتقادى حاصل نشود، سلامت روانى هم حاصل نمىگردد.2 از نظر روانشناسان، بيشتر بيمارىهاى روانى كه از فشارهاى روانى و ناكامىهاى زندگى برمىخيزد، در ميان افراد غيرمذهبى ديده مىشود. كارل يونگ3مىگويد: در طول سالها درمان بيمارىهاى روانى، حتى يك بيمار را نديدم كه مشكل اساسىاش نياز به گرايش دينى در زندگى نباشد. به جرئت مىتوان گفت همه بيماران روانى به اين دليل بيمار شدهاند كه از درونمايههاى دينى در زندگى بىبهره بودند و تنها وقتى به طور كامل درمان شدند كه به دين و ديدگاههاى دينى بازگشتند.4 افراد مذهبى به هر نسبت كه ايمان محكمى داشته باشند، از بيمارى روانى دورتر هستند. از اين رو، يكى از پىآمدهاى زندگى در عصر حاضر كه برآمده از ضعف ايمان مذهبى است، افزايش بيمارىهاى روانى و عصبى است.
خداوند در قرآن كريم مىفرمايد:
الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّهِ أَلا بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ.(رعد: 28) آنها كه به خدا ايمان آوردهاند، دلهاشان به ياد خدا آرام مىگيرد. آگاه باشيد كه تنها ياد خدا آرامبخش دلهاست.
از جمله آثار ياد خدا آرامش خاطر است و اين اثر، در اقامه نماز آشكار است؛ زيرا اقامه نماز، سبب آرامش خاطر و رفع نگرانىها مىشود: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي(طه: 14)؛ نماز را به خاطر ياد من به پا داريد».
پيامبر گرامى اسلام صلىاللهعليهوآله مىفرمايد:
مثل البيت الّذى يذكر اللّه تعالى فيه و البيت الّذى لايذكر اللّه فيه كمثل الحى و الميّت؛5 مَثَل خانهاى كه در آن از خدا ياد مىشود و خانهاى كه در آن يادى از خدا به ميان نمىآيد، مَثَل زنده و مرده است.
يعنى خانه و دلى كه خدا در آن ياد مىشود، آباد و آرام است و خانه و دلى كه از ياد خدا تهى است، ويران و تاريك است و اندوه و آشفتگى آن را فرا گرفته است.
آخرین نظرات